MaĹĹźeĹstwo z rozsÄdku Beverley Jo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

dło�nią po jego torsie. Westchnęła. Dziwne, jak niewiele trzeba, żeby poczuć się cudownie.
Uśmiechał się, kiedy głaskał jej ramię, przesuwa�jąc dłoń coraz niżej, aż wreszcie spoczęła na jej
pier�si. Eleonora znieruchomiała i spojrzała na niego. Wodził palcami wokół jej piersi, zataczając
coraz mniejsze kręgi i dotykając w końcu sutka. Z wielkim I rudem, ale udało jej się rozluznić.
Znowu się uśmiechnął i zniżył głowę" Całował i delikatnie kąsał jej piersi. Jęknęła i wzdrygnęła się,
gdy łagodny dreszcz wstrząsnął jej ciałem.
_ Przepraszam - powiedziała. Jeszcze gotów pomyśleć, że jest jej zle.
Spojrzał na nią zdziwiony.
- Za co?
Nie wiedziała, co powiedzieć.
- Mogłeś pomyśleć, że ... mi się nie podobało.
_ Chcesz powiedzieć, słodka rozpustnico, że było inaczej? - W jego oczach pojawiły się figlarne
ogniki.
Skinęła potakująco głową, zapominając na chwilę o włosach.
- Tak ... chyba tak.
_ Hm, popracujemy nad tym trochę i może wtedy się upewnisz - powiedział i wrócił do
przerwanego zaJęcia.
Eleonora poddała się tym pieszczotom, ale nie leżała już w bezruchu. Błądziła dłońmi i ustami po
je�go ciele. Wszystkie zmartwienia, cały świat odpłynął. Istniała tylko ta chwila. Całowała go
zachłannie i na oślep, jednocześnie czując, jak coś w niej nara�sta. Coś nieokiełznanego i
potężnego.
Wbiła zęby w jego ramię. Wstrzymał oddech, co ją na moment otrzezwiło.
- Przepraszam! - krzyknęła.
Roześmiał się i obrócił ją w ten sposób, że siedziała teraz na nim, a jej włosy spływały kaskadą,
tworząc zasłonę"
- Jesteś głodna?
- Nie wiem.
Spojrzała na leżące pod nią ponętne ciało i nie�świadomie oblizała wargi. Nicholas westchnął.
Po�mału przysuwał ją do siebie, aby móc dosięgnąć ustami jej nabrzmiałych od pożądania piersi.
Wyprężyła ciało i wydała z siebie głośny jęk. Zdawała się nie pa�nować nad sobą.
- Jesteś głodna - mruczał. - Nakarmię cię, jeśli obiecasz, że mnie nie ugryziesz.
Kiedy ją do siebie przysunął, pocałowała go, po raz pierwszy z własnej woli. Napierał dłońmi na jej
krągłe pośladki, przyciskając ją mocno do sie�bie. Powiedział, że jest głodna i rzeczywiście,
mogła�by go teraz zjeść całego.
Powoli przewrócił ją z powrotem na plecy i po chwili poczuła go w sobie, bardzo głęboko. O
ta�kiej przyjemności nigdy nawet nie marzyła. Nie wie�działa o jej istnieniu. Chciała pójść jeszcze
dalej, po�czuć jeszcze więcej, ale bała się.
- Nie mogę ... Proszę!
Wpadała w otchłań, wydawałoby się bez końca, jednak na jej dnie znajdowała się rozkosz, jakiej
jesz�cze nigdy nie doznała. Ocknęła się i przylgnęła do niego tak mocno, że słyszała bicie jego
serca. Dy�szeli głośno, spleceni ze sobą.
Leżeli tak czas jakiś. Byli jednością i Eleonora chciała, aby ta chwila trwała jak najdłużej. W końcu
jednak odsunąłją od siebie i odgarnął wilgotne kosmy�ki z jej twarzy, aby lepiej ją widzieć.
- Czy mężczyzni za każdym razem przeżywają to tak samo?
- Niezupełnie - wodził palcem po jej twarzy. _ Piękna jesteś, moja żono.
Tak jeszcze do niej nie mówił. Chciała powiedzieć coś równie znamiennego, kiedy odwrócił się na
ple�cy i utkwił wzrok w suficie. Spojrzała na jego twarz i serce skoczyło jej do gardła. Czy znowu
coś zrobiła nie tak?
Położyła dłoń na jego piersi. Po tym co zaszło, nie miała już żadnych oporów.
- Nicholas? Co się stało?
Przykrył jej dłoń swoją i nie odzywał się. Po chwili spojrzał na nią z powagą w oczach.
- Eleonoro - rzekł, zaciskając mocniej dłoń - pa�miętaj, że jesteś najważniejszą osobą w moim
życiu. Zrobię wszystko, abyś nigdy przeze mnie nie cierpia�ła. Nie wiem, czy mi się uda, ale
spróbuję.
- Wszyscy czasami kogoś ranimy, czy chcemy tego, czy nie.
- Pamiętaj. Robię, co w mojej mocy.
- Dobrze - mówiła łagodnie - a ja zrobię wszystko, aby wybaczyć ci przykrości, którymi tak mnie
straszysz ..
Podniósł jej dłoń do swych ust i pocałował, ale wy�glądał jeszcze bardziej ponuro niż przed chwilą.
Po�czuła niepokój. Znajdowała się na straconej pozycji, a na dodatek nie wiedziała, co ją czeka.
- Dopilnuję, abyś wywiązała się ze swojej obietni�cy, jeśli zajdzie taka potrzeba - dodał i wstał z
łóżka.
Myślała, że powie jej o swojej kochance. Liczyła na to. Przebaczyłaby mu i byłoby po wszystkim.
Nie potrzebował juz innej kobiety.
Narzucił tylko coś na siebie i poszedł do swojej garderoby.
Została sama ze swoimi myślami. Przez chwilę wy�dawało jej się, że znalezli klucz do siebie i
wszystko dobrze się ułoży. Niestety. Wprawdzie ich stosunki układały się coraz lepiej, ale przecież
mogło być o wiele lepiej.
Westchnęła ciężko. Wszystko w swoim czasie. Dziś udało im się połozyć fundamenty, na których
niedłu�gu mnże stanąć pałac rozkoszy.
*
Lord Middlethorpe nie zdążył skończyć śniadania, gdy pojawił się Nicholas. Zjedli razem.
- Kłopoty? - spytał, nalewając przyjacielowi kawę. Nicholas westchnął. - Zdaje się, że Wpadłem w
niezłe tarapaty, Francis. Z tego co wiem, ten spi�sek to nie wymysł, a z Teresą wcale nie pójdzie mi
tak łatwo. Wije się jak piskorz, żeby tylko nie dać się usi�dlić.
Midlethorpe roześmiał się" - Sprawiedliwości sta�ło się zadość. Wreszcie któraś ci nie uległa.
- Nie ma się z czego śmiać. - Nicholas gniótł w palcach kawałek chleba. - Nie wiem, co zrobić z
Eleonorą" Kochaliśmy się dziś rano.
Lord Middlethorpe poczerwieniał, ale nie z powo�du poruszonego właśnie tematu, lecz dziwnego
tonu głosu Nicholasa.
- Nie ma w tym chyba nic szczególnego? Przyjaciel spojrzał mu prosto w oczy. - A jednak.
Zamierzałem nie zbliżać się do Eleonory, dopóki nie doprowadzę tej sprawy do końca.
Przeskakiwanie z łóżka kochanki do łóżka żony wydaje mi się nie na miejscu. Ale nie mogłem się
... Cóż, nieczęsto zda�rza mi się tracić nad sobą kontrolę - dokończył ze złością"
Francis wiedział, że choć Nicholas lubił romanso�wać, odnosił się do kobiet z dużym szacunkiem i
traktował je poważnie. Do pewnego stopnia rozu�miał jego rozterki.
- Zrezygnujesz z zadania?
Nie jadł, tylko cały czas kruszył chleb palcami. _ Nie mógłbym. Pomyśl o następstwach, gdyby ten
cholerny spisek się powiódł.
- Melcham na pewno znalazłby jakiś inny sposób.
Nicholas dostrzegł swe dzieło zniszczenia i zosta�wił pieczywo w spokoju.
- Porozmawiam z nim o tym dzisiaj, ale obawiam się, że nie ma innego sposobu. Tylko Teresa może
doprowadzić nas do przywódców spisku. Melcham próbował nawet nawiązać z nią kontakt, ale nic
z te�go nie wyszło. Ona daje wszystkim wyraznie do zro�zumienia, że oprócz mnie nikt inny nie
wchodzi w grę.
Lord Middlethorpe szczerze współczuł przyjacie�lowi, ale nie mógł sobie odmówić drobnej
złośliwo�ści.
- Masz za swoje, kochanku doskonały.
W odpowiedzi dostał w głowę kawałkiem chleba.
Rozdział VIII
Tego popołudnia Nicholas znowu gdzieś wy�szedł "w interesach". Eleonora miała ciągle
przed oczami żywe wspomnienie dzisiejszego poran�ka, dlatego uważała, że tym razem owe
interesy nie mogły dotyczyć madame Teresy.
W świetnym humorze zgodziła się wybrać na prze�jażdżkę z markizem, który przyjechał po nią
wyso�kim faetonem.
- Czy to bezpieczne? - spytała, spoglądając z oba�wą w górę" - Mam wrażenie, że zdołałby go
przewró�cić naj lżejszy powiew wiatru. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Accumen

Pokrewne