Cowie Vera Wspomnienie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

robiłaS wszystko.
elefon zadzwonił w poniedziałek, póxnym rankiem. Telefonowała Sara.
Ed?
Sara powiedział tylko, uSwiadamiaj�c sobie, �e wstrzymuje oddech.
Przyjechałam na jeden dzie� do Londynu. Mo�e zaprosisz mnie na lunch?
Kiedy i gdzie?
O pierwszej. Przy pomniku Roosevelta. Dla rozpoznania b�d� trzymała
biał� flag�.
Odło�yła słuchawk�.
Kiedy tylko wszedł do parku, zobaczył j� siedz�c� na ławce tu� za pomni-
kiem ameryka�skiego prezydenta. Była szalenie wytworna w sukience z jakiegoS
mi�kkiego, jedwabistego materiału, o szlachetnie prostym fasonie, w stonowanym
szaroniebieskim kolorze. Na głowie miała obcisły turban, który ukrywał jej wło-
sy, ale wydobywał czystoS� klasycznego profilu. Do tego perłowe kolczyki i poje-
dynczy, długi sznur pereł na szyi. Wygl�dała, jakby właSnie zeszła z okładki Vo-
103
gue . LSni�ca, luksusowa, wyko�czona w ka�dym szczególe. Jeszcze nigdy nie
widział jej w tak oszałamiaj�cej wersji. Sara, któr� przechowywał w pami�ci jak
relikwi�, pozostała dwudziestotrzylatk� w mundurze lub w spódnicy i swetrze&
albo całkiem bez ubrania. Teraz patrzył na kobiet� niesko�czenie bardziej do-
Swiadczon� i Swiatow�. Nie dotykała plecami oparcia ławki, a kostki nóg skrzy-
�owała, eksponuj�c długie rasowe nogi w przezroczystych nylonach. Siedziała
z r�kami na torebce, która le�ała jej na kolanach i biła od niej pewnoS� siebie.
Teraz szykuje si�, �eby mi wszystko wyzna�, pomySlał Ed. I có� ona mi po-
wie? Co sobie mySli? �e b�d� j� oskar�ał? W ko�cu trzeba dwojga, �eby popaS�
w takie tarapaty. Popatrz, co ci przyniosła sobota. No tak, ale to było zupełnie
inne spotkanie, a poza tym ta dama wcale si� nie boi. Spokojnie, Ed, udzielił
sobie porady. Nie wyci�gaj pochopnych wniosków, cho�by si� o to prosiły. Mo-
głyby si� okaza� bardzo dalekie od prawdy. Lepiej mie� otwart� głow�. No, ale
o to nietrudno; sobotnia bomba zrobiła w niej dziur�.
Sara patrzyła, jak si� do niej zbli�a. Nie widziała go nigdy w bł�kitnym mun-
durze Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, a wygl�dał w nim fantastycznie.
Jaki� to pi�kny m�czyzna, pomySlała bezstronnie. Jaki przystojny. Jak wspaniale
zbudowany. To był Ed, a zarazem nie Ed. Stał si� człowiekiem, którego przed laty
dostrzegła kilkakrotnie na mgnienie oka, kiedy ��dał odpowiedzi i biada, jeSli
udzieliło si� nie tych co trzeba. Twardsza, bardziej stanowcza i zahartowana wer-
sja jej młodego kapitana w oliwkowym mundurze i skórzanej lotniczej kurtce,
którego radoS� �ycia ukrywała wol� i nieugi�te d��enie do celu, ju� wówczas
bezwzgl�dne. RadoS� �ycia nie znikn�ła, ale przetarła si� mocno; przeSwiecał
przez ni� teraz bezwzgl�dny błysk �elaza. Nie w�tpiła ani przez moment, �e kiedy
Ed starannie rozwa�y jej racje, nie znajdzie w nich �adnych braków. Po sobocie
zyskała całkowit� pewnoS�, �e relacja, któr� zamierzała mu zda�, b�dzie prawd�,
cał� prawd� i tylko prawd�, i nie pozostawi najmniejszej w�tpliwoSci. Została ju�
przecie� przesłuchana przez najskrupulatniejszego na Swiecie s�dziego jej wła-
sne sumienie.
Podszedł prosto do niej, a ona podniosła si� z ławki. Oskar�ony, prosz� wsta�,
pomySlała przelotnie; ale potem Ed uSmiechn�ł si� do niej i na widok tego uSmie-
chu uleciała z niej natychmiast wszelka trzexwoS� mySlenia. Poczuła, jak ogarnia j�
dawne podniecenie, przyspieszaj�c t�tno i p�dz�c z łomotem krwi. Ed musn�ł j�
wzrokiem niemal jak palcami, a ona wygi�ła si� jak kotka czuj�c znów dreszcz,
który pow�drował wzdłu� kr�gosłupa pod tym niewidocznym dotkni�ciem. Mimo
�e brakło jej tchu, nie opuSciła oczu pod jego spojrzeniem, które zdawało si� zata-
pia� w niej i unosi� j�, bezradn�, a� pod niebo. Patrzył na ni� uwa�nie, ale ciepło.
No wi�c? spytała nadal bez tchu, ale pozornie spokojnie; sobotnie spo-
tkanie nie było przecie� przypadkiem.
W porz�dku odparł swobodnie.
Naprawd�?
Zdecydowanie.
104
JesteS pewien?
Najzupełniej.
Popatrzyła na niego badawczo.
Nie wydajesz si� zbyt& rozbity zawyrokowała w ko�cu.
Lepiej nie przygl�daj mi si� z bliska. Trzymam si� tylko dzi�ki plastrom,
którymi jestem pozlepiany.
Przechyliła głow� na bok. Pod przylegaj�cym do głowy turbanem pi�kne kon-
tury jej twarzy rysowały si� czystymi liniami, a szare oczy były równie jasne i przej-
rzyste jak niegdyS.
Wi�c to była& miła niespodzianka? spytała niewinnie, jak gdyby nigdy nic.
JeSli do kogoS przemawiaj� niespodzianki.
A ta przemówiła?
Prosto do mózgu.
Nie spuszczała z niego wzroku.
-To ci� zabolało?
Bólu nie było. Raczej uczucie lekkiego oszołomienia, ale to przejdzie.
Oznaka szoku zdiagnozowała.
Wcale by mnie to nie dziwiło.
Twarz miał nieruchom� niczym pokerzysta, ale orzechowe oczy si� Smiały.
Zachichotała jak dziewczyna.
Nie mam poj�cia, czemu si� martwiłam oznajmiła. MySl�, �e to nerwy.
Ty ich nigdy nie miałeS. Tylko odwag�.
Jego oczy przestały si� uSmiecha�.
A jednak wstałaS, jakbyS si� spodziewała, �e zaraz ogłosz� wyrok. Uwa-
�am, �e musimy porozmawia� serio, ale bez przesady, Saro. �adnego bicia si�
w piersi. JeSli chcesz dosta� rozgrzeszenie, poszukaj sobie ksi�dza.
Słuchała z otwartymi ustami, zastygła z oburzenia i zdziwienia. Był nadal
bardzo uprzejmy, całkowicie swobodny, ton głosu nie uległ zmianie, ale wyczuła
w nim nieugi�toS�, to nieprzejednanie, które zyskało mu przydomek w czasie
wojny. Wiedział, rozumiał, akceptował, nie przejawiał t�pego uporu, ale nie do-
puszczał, by nim manewrowano, popychano czy ustawiano w niewygodnej sytu-
acji. Przypominał �elazny mur, zbyt pot�ny, �eby go zniszczy�, za wysoki i za
gładki, �eby si� na niego wspi�� i o wiele za długi, �eby go obejS�. Nie było innej
rady, b�dzie musiała poszuka� drzwi.
Przecie� nawet nie wiesz, co chciałam ci powiedzie� zauwa�yła rozs�d-
nie, jakby chciała go udobrucha�.
To prawda, ale znam ci�. Zawsze miałaS słaboS� do melodramatów na trzy
mokre chustki z Joan Crawford w kreacjach od Adriana, poSwi�caj�c� si� nie-
ustannie dla takiego czy innego durnia. Nigdy nie lubiłem poSwi�ce�& i nie mo-
głem znieS� zapachu spalonego ciała.
Zobaczył, jak ona sztywnieje, ale zanim zd��yła odsun�� si� od niego, on
przysun�ł si� bli�ej i nachylił si� do jej policzka.
105
Za to ty pachniesz o wiele ładniej. Zawsze lubiłem twój zapach.
Patrzyła w orzechowe oczy człowieka, który tak sprawnie ustawił j� na właSci-
wym miejscu; mogła tylko tam pozosta�, nie miała innego wyjScia. Przełkn�ła Slin�.
Och, Ed! zaprotestowała słabo. Nigdy nie zdołałam ci� pokona�. Ro-
zeSmiała si� niepewnie i dodała: No i nic z mojej wielkiej sceny!
Nigdy nie przypominałaS Katharine Cornell, a próbowałaS dramatycznego
tonu wył�cznie wtedy, kiedy nie byłaS pewna mojej reakcji. Wi�c odpr� si�, a ja
zako�cz� twoje i swoje m�ki. Przesta� si� martwi�, Saro. Istnienie Jamesa jest dla
mnie dobr� wiadomoSci�. Mo�e troch� póxn�, ale lepiej póxno ni� wcale. Wzru-
szył ramionami. Jak mo�na t�skni� za czymS, czego si� nigdy nie miało? Dla
mnie najwa�niejsze jest, �e przyszłaS, �eby mi o tym powiedzie�, a nie sposób,
w jaki to zrobisz. JeSli chcesz, mo�esz paradowa� po ulicach z transparentem,
mnie jest wszystko jedno. Nie byłoby mi wszystko jedno, gdyby nikt mi o nim nie
powiedział a ju� zwłaszcza ty. Przede wszystkim ty. Nigdy si� nie spodziewa-
łem, �e mam syna, ale jestem piekielnie zadowolony, �e istnieje. A teraz mo�esz
mi wyjaSni� wszystkie szczegóły, wszystkie powody i nawet ubarwi� je do woli.
Co do mnie, liczy si� tylko to, �e przyszłaS i jesteS, �eby mi o tym powiedzie�.
Odzyskała ju� pewnoS� siebie i odpowiedziała mu spojrzeniem na spojrze-
nie, stwierdzaj�c dobitnie: [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Accumen

Pokrewne